Το ντέφι είναι μουσικό όργανο που ανήκει την οικογένεια των κρουστών και αποτελείται από μια μεμβράνη στερεωμένη σε ένα κυκλικό τελάρο και διάφορα ζεύγη από μέταλλο που κουδουνίζουν. Τα περισσότερα ντέφια που βλέπει κανείς σήμερα στη δυτική λαϊκή μουσική είναι χωρίς τη μεμβράνη. Το ντέφι παίζεται με διάφορους τρόπους: κτυπώντας το με το χέρι ή κάποιο ξύλο, κουνώντας το, ή κτυπώντας το στο πόδι. Συναντάται σε διάφορα είδη μουσικής: κλασική μουσική, τσιγγάνικη μουσική, περσική μουσική, γκόσπελ, ποπ και ροκ.

- Το ντέφι ήταν το κατεξοχήν μουσικό όργανο των αρκουδιαρέων στις λαϊκές παραστάσεις που έδιναν.

Ακολουθεί απόσπασμα από παλιό θέμα μου στο forum του Capital με ημερομηνία 7/5/2009:

Θυμηθείτε τις εκθέσεις για τις οικονομίες της Ανατολικής Ευρώπης από τον περασμένο Οκτώβρη (2008) και μετά και τον πανικό που επέφεραν. Ποια θα καταρεύσει πρώτη; Η Πολωνία, η Ρουμανία, η Βουλγαρία ή θα έχουμε έκπληξη;
Σκεφτείτε πως επηρέασε και την ελληνική οικονομία αυτό το κλίμα και φέρτε στο νου τα σενάρια για τις τράπεζες με έκθεση στην αγορές αυτές (συμπεριλαμβανομένων και των ελληνικών).
Και βγαίνει το ΔΝΤ το Μάη και μας λέει: "Συγνώμη, οι εκτιμήσεις που κάναμε τότε ήταν ακραία απαισιόδοξες, έγινε λάθος, τα δεδομένα θα εκτιμηθούν ξανά και θα αναπροσαρμόσουμε τις εκθέσεις μας."
Αυτό το λέμε λάθος; 
Μήπως θα  έπρεπε να λέγεται με άλλο όρο όπως διεθνές νταβατζηλίκι, υποτιμητική κερδοσκόπια ή ακόμα και επιθετική εξαγορά ολόκληρων κρατικών οικονομιών;
Σε αυτό το περιβάλλον στροβιλίζονται οι οικονομίες. Εκεί που το ΔΝΤ βαστά το ντέφι και οι μικροί χορεύουν στο ρυθμό του με τα πόδια τους αλυσοδεμένα. Αν ήταν παραμύθι, το ΔΝΤ θα ήταν ο πρίγκηπας με το λευκό άλογο (μόνο που πρώτα τα είχε κανονίσει με την αυλή). Τι να κάνει και η πριγκηπέσσα, θα πέσει στην αγκαλιά του.Το μεγαλύτερο πρόβλημα με τις οικονομίες της 'γειτονιάς μας' είναι ότι στηρίζονται σε κεφάλαια του εξωτερικού. Όταν το ΔΝΤ σου λέει ότι είναι επικίνδυνα εκεί τα μαζεύεις και φεύγεις σαν επενδυτής, η οικονομία ασθμαίνει και αυτός που σου έσκαψε το λάκκο έρχεται να κλάψει μαζί σου.

Αυτές τις μέρες της καταστροφολογίας κυριαρχεί το σενάριο της πτώχευσης. Θεωρώ ως δεδομένο ότι δύσκολα θα αφήσει η ΕΕ να πτωχεύσει κράτος - μέλος της αν πρώτα δεν έχουν εξαντληθεί όλα τα περιθώρια. Και το επόμενο θέμα είναι αν και κατά πόσο θα μπορεί να καλύπτει η χώρα μας τις ομολογιακές εκδόσεις της για να είναι σε θέση να αποπληρώνει τον δανεισμό της. Και εδώ ακριβώς στήνεται το κερδοσκοπικό παιχνίδι.

Στο πρώτο τρίμηνο κάθε έτους είναι που γίνονται οι περισσότερες και μεγαλύτερες εκδόσεις ομολόγων προς αναζήτηση ρευστότητας. Η αναλογία των εκδόσεων στα επόμενα 3 τρίμηνα φθίνει. Οι ανάγκες για ρευστότητα είναι αυξημένες στην αρχή κάθε χρονιάς. Πέρυσι, και εν μέσω του πολύ κακού κλίματος, τα spreads είχαν φτάσει μέχρι τον Μάρτη στις 300 μονάδες βάσης - δηλαδή 3% πάνω από το κόστος δανεισμού της Γερμανίας που είναι το σημείο αναφοράς. Και σε εκείνα τα επίπεδα δανειστήκαμε. Στη συνέχεια το spread έπεφτε σταθερά προς τις 120 μ.β. περίπου. Τον τελευταίο καιρό με τη βοήθεια και του κλίματος που διαμορφώνεται για την Ελλάδα τα spreads ανοίγουν πάλι σταθερά και σήμερα πέρασαν τις 180 μ.β. Το να εικάσει κανείς ότι θα ξεπεράσουν και τις 200 μέχρι τις αρχές του 2010 δε μου φαίνεται και απίθανο. Οπότε θα χρειαστεί να καλύψουμε τις δανειακές μας ανάγκες με υψηλότερα επιτόκια. Ασφαλώς μέχρι τότε κάποιοι θα έχουν ήδη βγάλει πολλά λεφτά από τη διακύμανση των spreads. 

Ακούγεται ότι ίσως να αντιμετωπίσουμε πρόβλημα στην κάλυψη των ομολόγων. Νομίζω ότι είναι πιθανότερο να διαβάζουμε για "επιτυχείς εκδόσεις ελληνικών ομολόγων" και για "υπερκάλυψη κατά x,x φορές". Απλά θα δανειστούμε ακριβότερα, απλά δεν μπορούμε να κάνουμε και κάτι ώστε να το αποφύγουμε αυτό. Η κερδοσκοπία δε σταματάει εδώ όμως.

Οι ελληνικές τράπεζες που σχετίζονται άμεσα με τις ομολογιακές εκδόσεις και που το κόστος δανεισμού τους από την ΕΚΤ εξαρτάται άμεσα από τα spreads ενώ αντλούν ρευστότητα μέσω της ΕΚΤ από τα ομόλογα που έχουν στην κατοχή τους. Με πρόσχημα την άνοδο των spreads υπάρχει μαζικό ξεπούλημα στις τραπεζικές μετοχές εδώ και μέρες - σήμερα το βλέπουμε σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό. Οι τράπεζες βρίσκονται στο μάτι του κυκλώνα και ας είναι καλές οι εκθέσεις για τα αποτελέσματά τους, για την κεφαλαιακή επάρκειά τους και ας ανεβαίνουν οι τιμές - στόχοι. Όλο αυτό το σκηνικό φαινόταν ότι θα στηθεί και με δεδομένο ότι μπορούσε να το αντιληφθεί ο μέσος επενδυτής είναι αποδεικτικό ωμής κερδοσκοπίας το πως οδηγούνταν ψηλότερα οι τραπεζικές μετοχές μέχρι τα μέσα Οκτώβρη κι ας είχαν βγει τα κακά νέα για την επιδείνωση της κατάστασης της ελληνικής οικονομίας. Το πρόβλημα επεκτείνεται σε όλο το ΧΑΑ αφού είναι απολύτως τραπεζοκεντρικό χρηματιστήριο το οποίο και είναι έκθετο στις ορέξεις των μεγάλων επενδυτικών οίκων και ιδρυμάτων του εξωτερικού αφού οι εγχώριες δυνάμεις δεν μπορούν να βάλουν πλάτη.

Κι όλο το ΧΑΑ, όλη η οικονομία μας δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια σταγόνα σε έναν παγκόσμιο ωκεανό κερδοσκοπίας - εσχάτως υποτιμητικής και προσεχώς ανατιμητικής...